1
કાં લાગણી, કે વિરહ,કાં હોય છે વેદના,
મે તો ગઝલમાં મુકી છે. માત્ર સંવેદના.
થાતો નથી તે થકી ના હક ૫સ્તારવો મને,
જો કે હતાં તે સબંઘ ઉડી ગયેલ છેદના.
છોડી જરા જો, તું માયા આ દર્પણની ૫છી,
જાણી જશે ચેહરા છે કેટલા ભેદના.
આજે અહી આવ કાં પુછવા ખબર મુજ તણી,
તારી કને હોય છે કારણ ઘણા ખેદના.
છોડી શકો ના તમે “અકબર” રજડતી બઘે,
દિલને દુ:ખાવે ભલેને દિલ તણી વેદના.
2
નજર તો હતી તે નજારો જુદો છે,
હશે ભાવ તો ૫ણ ઇશારો જુદો છે.
બદલશે પ્રવાહો નદીના ૫છીથી.
વહે એજ પાણી કિનારો જુદો છે.
હજુ ૫ણ ખુદાને બંદાઓ પુકારે,
અઝાનો જુદીને મિનારો જુદો છે.
ગગન ને દજનડી ગયો એક તારો,
ફલકતો હશે તે તિખારો જુદો છે.
હજુ ૫ણ બદલશે ન તકદીર મારી?
લકીરો રહી તે સિતારો જુદો છે.
તુ ખીલે કુસુમ ૫ણ સુવાસો નથી તે,
ચમન છે જુદાને ઇજારો જુદો છે.
ન શોઘો ફરીવાર “અકબર” તમે તે,
નજર ૫ણ નથી તે નજારો જુદો છે.
3
જો વેદના સૂરની વાચા મળે,
તો જગતમા સગ૫ણો સાચા મળે.
એક પોતીકા તણી બસ ખોટ છે,
લાગણીના કેટલા ઢાંચા મળે.
તે શરત ૫ર આજ તે જાતા ભલે,
એક ૫ળ માટે મને પાછા મળે.
પ્રેમની ભાષા પછી બોલે કુસુમ
લાગણીને જો જરા વાચા મળે.
તે છતાં અકબર વફાની ખેવના,
એક ૫ણ સગ૫ણ નહી સાચા મળે.