shabd-logo

બધા


અમારી દુર્દશા માટે તમારા વાંક શું ગણવા ? છળે શ્વાસો જ અમને તો હવાના વાંક શું ગણવા ? અમે શ્રદ્ધા ગુમાવીને પછી રસ્તે જ બેસી ગ્યા, તમારા તીર્થ કે એની ધજાના વાંક શું ગણવા ? ઊણપ ઉપચારમાં લાગે જગત

બહુ જૂની વાત છે. એક સાપ ચાર્મરે સાપને પકડીને શેરડીની ટોપલીમાં કેદ કર્યો અને પછી ઉંદરને પણ પકડ્યો. ઉંદર મારા સાપ માટે સારો ખોરાક છે, અને તેને સાપની ટોપલીમાં મૂકો. સાપ ટોપલીની અંદર ઉંદરને પકડવા લાગ્યો ક

એક મોટું જંગલ હતું. જંગલમાં લીલાછમ વૃક્ષો હતા. એ ઝાડ પર કબૂતરો રહેતા. તેઓ આખો સમય ઝાડ પર રમતા હતા. તેઓ ઇચ્છતા હોય તે કોઈપણ ફળ ખાતા. આ તેમનો નિત્યક્રમ હતો. એક દિવસ, એક પ્રાણી સંગ્રહાલય કબૂતરોને પકડવા જ

એક સમયે બે મિત્રોને જંગલમાંથી પસાર થવું પડ્યું. તે ઘણા જંગલી પ્રાણીઓ સાથેનું ખતરનાક જંગલ હતું. જંગલમાં સિંહ, રીંછ, સાપ અને ઝેરી કરોળિયા પણ હતા. બંને મિત્રો જંગલમાં પ્રવેશતા જ આગળ શું થશે તેવા ડરથી તેઓ

એક સમયે એક શિયાળ રહેતું હતું જે હંમેશા તેના પાડોશી – સ્ટોર્કની મજાક ઉડાવતું હતું! એક દિવસ શિયાળે સ્ટોર્કના ભોગે પોતાનું મનોરંજન કરવાની યોજના વિચારી! “તારે આજે મારી સાથે જમવું જોઈએ” તેણે સ્ટોર્કને કહ્ય

રહેતો હતો જેની પાસે ઘણી મરઘીઓ અને હંસનું ખેતર હતું…મરઘી અને હંસ ઘણા ઈંડા મૂકતા હતા…તે ઈંડા વેચીને ઈમાનદારીથી જીવતો હતો..ખેડૂત પણ હંસ હતો, પણ હંસ ઈંડા નહિ મૂકે..ઘણું ખાશે અને જાડો થઈ જશે..ખેડૂતને ખબર

-: આપણે બધા જાણીએ છીએ કે સિંહ જંગલનો રાજા છે. એકવાર સિંહ ઝડપથી સૂઈ રહ્યો હતો ત્યારે એક નાનો ઉંદર તેના પર દોડ્યો. આનાથી સિંહ જાગી ગયો. તે ગુસ્સે થયો અને તેના વિશાળ પંજા વડે ઉંદરને પકડી લીધો. પછી તેણે

હૃદયદ્રાવક આપત્તિમાં, મહારાષ્ટ્રના મનોહર રાયગઢ જિલ્લામાં વિનાશક ભૂસ્ખલન થયું, જેમાં અનેક રહેવાસીઓના જીવ ગયા. આ દુ:ખદ ઘટના પર રાષ્ટ્ર શોકમાં છે અને કાટમાળ વચ્ચે બચી ગયેલા લોકોને શોધવા માટે બચાવ કામગીરી

હવે પહેલો વરસાદ બીજો વરસાદ અને છેલ્લો વરસાદ એવું કાંઈ નહીં ! હવે માટીની ગંધ અને ભીનો સંબંધ અને મધમધતો સાદ, એવું કાંઈ નહીં ! સાવ કોરુંકટાક આભ, કોરોકટાક મોભ, કોરાંકટાક બધાં નળિયાં, સાવ કોરી અ

જીવનભરના તોફાન ખાળી રહ્યો છું, ફકત એના મોઘમ ઈશારે ઈશારે. ગમે ત્યાં હું ડૂબું, ગમે ત્યાં હું નીકળું, છે મારી પ્રતિક્ષા કિનારે કિનારે. અહીં દુખની દુનિયામાં એક રંગ જોયો, ભલે સુખનું જગ હો પ્રકારે પ્રક

તે પ્રેમ-આગ, રૂપનો જે લય કરી ગઈ, સળગી ગયો પતંગ ને જ્યોતિ ઠરી ગઈ. મારાં દિવસ ને રાત તો દ્રષ્ટિ છે આપની, મુજ પર કદી ઠરી કદી મુજથી ફરી ગઈ. શ્રધ્ધા જ મારી લઈ ગઈ મંઝિલ ઉપર મને, રસ્તો ભૂલી ગયો

બંસરીના સૂરમાં ભીંજાવું સખીરી ! મારે બંસરીના સૂરમાં ભીંજાવું. બંસરીના સૂર આંખ મીંચીને સાંભળું ત્યાં, આછું અડકે મોરપીંછું. પીંછાનાં રંગો તો સાત સાત સૂર અને સૂર મહીં મેઘધનુષ દીઠું, આવું રે કરે

જા રે ઝંડા જા ઉંચે ગગન, થઇને મગન, લહેરા જા ફૂંકયા જેણે માથા, એની યશોગાથા, ફરકી ફરકી ગા જા. જા રે ઝંડા જા શહીદ થઇને તારે ચરણે સૂતા લાડકવાયા સ્વાધીનતાના તાણે વાણે એના હજુ પડછાયા મુક્ત થઇ છે

કોકવાર આવતા ને જાતા મળો છો એમ, મળતા રહો તો ઘણુ સારુ હોંઠ ના ખુલે તો હવે આંખોથી હૈયાની વાતો કરો તો ઘણુ સારુ પુનમનો ચાંદ જ્યા ઉગે આકાશમાં ત્યાં ઉછળે છે સાગરના નીર મારુ એ ઉર હવે ઉછળવા ચાહે એવુ બન્યુ

પર્વતને નામે પથ્થર દરિયાને નામે પાણી, ’ઈર્શાદ’ આપણે તો ઈશ્વરને નામે વાણી. આંસુ ઉપર આ કોના નખની થઈ નિશાની ? ઈચ્છાને હાથ-પગ છે એ વાત આજે જાણી. આ શ્વાસની રમતમાં હારી ગયો છું તો પણ, મારા ઘરે પધ

તમે બધાથી અલગ છો તેથી તમારું નોખું હું ધ્યાન રાખું. ગુલાબ લઈને તમે મળો તો મ્હેકની લ્યો દુકાન રાખું. કશુંક આજે કરી જવું છે, કદાચ કાલે જવાનું થાશે, તમારા ઘરના દિવાને માટે, હવાને આજે હું બાન રાખું

ધોધમાર વરસાદ પડે છે. તગતગતી તલવાર્યુ તડફડ આમતેમ વીંઝાય રે સાજણ ધોધમાર વરસાદ પડે છે. ઢાલ ફગાવી, બખ્તર તોડી, લોક વીંધાવા જાય રે સાજણ ધોધમાર વરસાદ પડે છે. કળીઓ ફરફર ફૂલ બની ને લહ લહ લહ લહેરાય રે

ચાલ સખી, રણમાં ગુલાબને ઉગાડીએ આવળનાં ફૂલ પીળા લઈને નસીબમાં જીવતરની વેણી ગૂંથાવીએ ચાલ સખી…. હાથવગું હોય નૈ ઝાંઝવાનુંય સુખ ને, રેતીનાં ઢગ મારી ઈચ્છા. તડકીલા આયનામાં દેખાતાં રોજ મને, ફરફરતાં

પરિચય જેમ જેમ આપણે વર્ષ 2023 માં પ્રવેશ કરીએ છીએ તેમ, ઉત્તરપૂર્વીય રાજ્ય મણિપુર હિંસાના પડછાયા સાથે ઝઝૂમી રહ્યું છે જેણે આ પ્રદેશને દાયકાઓથી ત્રાસ આપ્યો છે. શાંતિ અને સમાધાન તરફના વિવિધ પ્રયાસો છતા

મોહતાજ ના કશાનો હતો કોણ માનશે? મારો ય એક જમાનો હતો કોણ માનશે? ડાહ્યો ગણી રહ્યું છે જગત જેને આજકાલ, એ આપનો દિવાનો હતો કોણ માનશે? તોબા કર્યા વિના કદી પીતો નથી શરાબ, આ જીવ ભક્ત છાનો હતો, કોણ મ

સંબંધિત પુસ્તકો

સંબંધિત ટેગ્સ

એક પુસ્તક વાંચો