દાજી૦: ભાઈ હું વૃદ્ધ છું ઉતાવળે તો મારાથી ચલાશે તેવું ચાલીશ કાંઈ તારા ઠાકોરના હુકમમાં હું નથી, ને ત્યાં મારૂં કામ શું છે, તેતો તું મને કહે ?
ભીમ૦: કાકા હું કહું છું, પણ તમે સાંભળતા નથી, અમારો ઠાકોર કહે છે કે તમારૂં દુખ જશે અને સારી અવસ્થા થશે.
દાજી૦: હેં ! આ તે શું બોલે છે ? સુખ તે શી રીતે થશે ? હું કાંઈ સમજતો નથી.
ભીમ૦: અમારા ઠાકોરને એક જોગણી મળી છે, તે કેડેથી વાંકી ચાલે છે; અને દાંત પડી ગયા છે, ગાલ મળી ગયા છે, માથામાં ટાલ્ય છે.
દાજી૦: ભાઈ કાંઈ વધામણી આપે છે કે શું ? એ તો રૂપિયાનો ઢગલો હશે ?
ભીમ૦: ઢગલો તો ખરો, પણ તમારા જેવા ઘડપણનો.
દાજી૦: લુચ્ચા મશ્કરી કરીને દોડે છે ઉભો રહે. એક સોટી લગાવું.
ભીમ૦: તમે એ જાણો છો કે હું મશ્કરીથી કહું છું, હું તો સાચું બોલનાર છું.
દાજી૦: અલ્યા, મસ્તાઈમાં બોલે છે, પણ મને સરકારે મુખીપણાનો લેખ આલ્યો છે. હું તને શિક્ષા કરીશ.
ભીમ૦: તમને નરકમાં જવાનો લેખ મળ્યો હશે, અને તમને જમના દૂત તેડવા આવ્યા હતા, પણ તમે કેમ જતા નથી ?
દાજી૦: જા, જા, ગધેડીના લુચ્ચા મારૂં કામ મુકીને હું આટલે સુધી આવ્યો પણ હજી તું બોલતો નથી કે ત્યાં મારૂં શું પ્રયોજન છે. અને અહિયાં મારો કોશ કોણ ચલાવશે ?
ભીમ૦: કાકા હવે હું કપટ મુકીને કહું છું, કે મારા ઠાકોરને લક્ષમીજી મળ્યાં છે, તે તમને પણ રૂપિયા આપશે.
દાજી૦: હેં શું બોલે છે, તે રૂપિયા આપશે ?
ભીમ૦: હા, રૂપિયા આપીને રાવણના જેવા શ્રિમંત કરશે, પણ રાક્ષ સના જેવું કાળું મોઢું કરવું પડશે.
દાજી૦: અરે ભાઈ ન્યાલ થયાને તારી વાત સાચી હશે તો હું આનંદથી નાચીશ.
ભીમ૦: હું મહાદેવજીની રીતે નૃત્ય કરૂં તમે ભૂતની પેઠે મારી પછવાડે નાચતા આવો.
દાજી૦: અરે ઊભો રહેને માધેવ હમણાં તારી જટા બટા ચુંથી નાંખીશ.
ભીમ૦: હું હનુમાનજીની પેઠે કુદીને હમણાં મારા ઠાકોર પાસે જઈશ.
દાજી૦: હું તારૂં પુંછડું પકડીને ઊડીશ.
ભીમ૦: અરે મારૂં પુંછડું પકડશોમાં ચાલો હું એક કામ કરી લેઉં, આ અમારા ઠાકોરનો રોટલો છે, તે ખાઈ લેઉ એટલે પછી તાજો થઈને આવું.
દાજી૦: મેર મુવા ધણીનો રોટલો ચોરી ખવાય ?
ભીમ૦: એમાં શું રોટલો ઠાકોરનો છે, અને હું પણ ઠાકોરનો છું. એ તો જેમ ધણીના ઘરમાં ધણીનું નાણું મેલિયે એવું છે.સ્વાંગ બીજો સંપુર્ણ* * *
