ગૌરીશંકર ગોવર્ધનરામ જોશી "ધૂમકેતુ"

ગૌરીશંકર ગોવર્ધનરામ જોષી (1892–1965), તેમના ઉપનામ ધૂમકેતુથી વધુ જાણીતા, ભારતીય ગુજરાતી ભાષાના લેખક હતા, જેમને ગુજરાતી ટૂંકી વાર્તાના પ્રણેતાઓમાંના એક ગણવામાં આવે છે. તેમણે ટૂંકી વાર્તાઓના ચોવીસ સંગ્રહો, તેમજ સામાજિક અને ઐતિહાસિક વિષયો પર બત્રીસ નવલકથાઓ અને નાટકો અને પ્રવાસવર્ણનો પ્રકાશિત કર્યા. તેમનું લેખન નાટકીય શૈલી, રોમેન્ટિકવાદ અને માનવ લાગણીઓના શક્તિશાળી નિરૂપણ દ્વારા વર્ગીકૃત થયેલ છે.ગૌરીશંકર ગોવર્ધનરામ જોશીના ત્રીજા પુત્ર હતા અને જન્મથી બાજ ખેડાવાલ બ્રાહ્મણ હતા.[સંદર્ભ આપો] તેમનો જન્મ 12 ડિસેમ્બર 1892ના રોજ રાજકોટ અને ગોંડલ (હવે ગુજરાત, ભારતમાં) નજીકના સ્થળ વીરપુર ખાતે થયો હતો. ગૌરીશંકર વીરપુરની શાળામાં દર મહિને ચાર રૂપિયાના પગાર સાથે સેવા આપતા હતા. આ સમયગાળા દરમિયાન તેમને ઈશાનની પત્ની ખતીજાબીબી પહેલા જીવનચરિત્રો, ઐતિહાસિક નવલકથાઓ વગેરે વાંચવાનું કહેવામાં આવ્યું હતું.[કોણ?] આ આદતને કારણે ગુરીશંકરને સાહિત્યમાં ઊંડો રસ પડ્યો. તેમણે પ્રખ્યાત અંગ્રેજી કવિતાઓ, ધ લેટર સહિતના પ્રકરણો પણ લખ્યા છે જે હજુ પણ લોકપ્રિય છે. 1908માં તેઓ જૂનાગઢની નજીક આવેલા બિલખામાં ગયા. તેમણે ગૌરીશંકર ભટ્ટની પુત્રી કાશીબેન સાથે લગ્ન કર્યા. બિલખામાં નથુરામ શર્માનો આશ્રમ હતો. તેની પાસે એક વિશાળ પુસ્તકાલય હતું જેણે તેમને 1920 માં સંસ્કૃત અને અંગ્રેજી સાથે સ્નાતક થવામાં મદદ કરી. તેમણે એક વર્ષ સુધી રેલવેમાં ગોંડલ ખાતે ક્લાર્ક તરીકે સેવા આપી. 1923 માં, તેઓ સરકારી નોકરી છોડીને અમદાવાદ ગયા અને વિક્રમ સારાભાઈના પિતા અંબાલાલ સારાભાઈ દ્વારા સંચાલિત ખાનગી શાળામાં ભણાવવા લાગ્યા. આ સમયગાળા દરમિયાન તેમની સાહિત્યિક પ્રવૃત્તિઓ ખીલી. તેમનું ઉપનામ ધૂમકેતુ (નોમ–દ–પ્લુમ) ગુજરાતી સાહિત્યમાં જાણીતું બન્યું. 11 માર્ચ 1965ના રોજ તેમનું અવસાન થયું.