दोहरो.
माणसने अभिमानथी, मळे न कदिये मान;उलटुं अपमान ज मळे, नकी ठरे नादान. ७१
अभिमाने दुख ऊपजे, अभिमाने जश जाय;मिथ्या अभिमाने करी, जिवनुं जोखम थाय. ७२
अरे वृथा अभिमानमां, कशो मळे नहि माल;मुज जेवा आ मुलकमां, हीणा थशे हाल. ७३
आ मिथ्या अभिमान छे, खरीज ऊंडी खाड;पडे तेहना पंडनां, हरेक भांगे हाड. ७४
अरे वृथा अभिमानथी, सरे न एके अर्थ;थाय मनुषमां मश्करी, उपजे अधिक अनर्थ. ७५
उपजे नहि अभिमानथी, अमृततणो उघाड;अरे! वृथा अभिमान तो, झेर तणुं झाड. ७६
स्वाद नथी सद्गंध नथी, नथिरे पुष्प पराग.अरे ! वृथा अभिमान तो. कहिये काळो नाग. ७७
अभिमानीने अंतरे, स्वपने पण नहि सुख;थाय वृथा अभिमानथी, दावानळ सम दुःख. ७८
बहुधा उपजे बळतरा, अंगोअंग अथाग;अरे! वृथा अभिमान छे, अदभुत बळती आग. ७९
मानो जो मारुं कह्युं, कहुं हुं ते धरजो कान;धरि नरतन धरशो नही, मन मिथ्या अभिमान. ८०
कहुं छुं हुं अनुभव करी,खरेखरी वळि वात;उपजे छे अभिमानथी, घडिये घडिये घात. ८१
मित्र नथी अभिमान गुण, एतो उग्र अरीव[૧];मिथ्या अभिमाने गयो, जीवरामनो जीव. ८२(પડદો પડ્યો.)
હાસ્ય રસના નાટકમાં ખરેખરો મરણનો વિચાર બતાવ્યાથી છેક બદલાઇ જાય માટે તે બતાવ્યો નહિ.