ભુલને એનો ભરમ ના સમજાય રે કદી;
ભુલને એનો મરમ ના સમજાય રે કદી.
ભુલને એનાં મુલની કશી કીંમત ભલા ?
પસ્તાવાનો ધરમ ના સમજાય રે કદી.
ભુલ ને ભુલ ને ભુલ તો આ જીવતરનો મુદ્દો,
મુળમાં રહ્યાં કરમ ના સમજાય રે કદી.
મુળમાં જઈ નીદાન કરે સમજાય, છતાંયે
હાથમાં ઓસડ પરમ; ના સમજાય રે કદી.
ભુલને દાબી દૈ, મથે સંતાડવા ભલે,
ઉપસી આવે વરમ; ના સમજાય રે કદી !
ભુલ સામાની ભીંત ઉપર દેખાય રે ચોખ્ખી,
આપણી તો એ શરમ, ના સમજાય રે કદી.
આંગળી ચીંધી એક, બતાવી ભુલ બીજાની;
આપણી સામે ત્રયમ્, ના સમજાય રે કદી !
– જુગલકીશોર.