શમ્યો ભમ્યો હું અખિલ સંસાર, મન ધરી પ્યાર,પ્રીતમ હજી ના મન્યોરે. ઠચો ઠચેપ જઈ એને દરખાર, ભન પરી પ્યાર, પ્રીતમ હજુ ના મળ્યારે, પ્રીતમ પદની રજની રજને સુણ્યશ્લેક પરાગ, એજન આંખે સુરમો કરવા મે' ચાલ્યો બડભાગ; રઘલો રહો અભિલાષ અપાર, સ મન સોઝાર, પ્રીતમ હુજુ ના મળ્યોરે, ગરિભ થયો ગવિટટ હતો જગમાં જન્મેલ છકેલ,જઇ એને આંગણુ મે' ભજબ્યો અદૂભુત નટને ખેલ; રમ્યો રમ્યો પ્રેમસમસિ કેરી પાર, તે સુરત આપાર, પ્રીતમ હજુ ના મળ્યોરે, નયનપાત્રમાં રંગી મદિરા ભરિ પાવા લૈયાર, કાળજડું રેકોને ચર્વણુ લઈ ગચે! તે દ્વાર; આવ્યો શમાજ્યો પાછે થઈ દિલ ખ્વાર, હું વાર હઝાર, પ્રીતમ હજી ના મળ્ચોરે. ગપ્રોતમ સુખદર્શનની મનમાં એક રહી'તી આશ, કમેસંજોગે થઈ ન પૂરી થઇને પ્રાણુ નિરાશ આવ્યો આન્યો હવે હોઠ બહાર, ન નર લગાર, પ્રીતમ હજી ના મળ્યોર. પરવશ પ્યારા પ્રાણુ પડયો ન્યાં શું કહેવું સાંશળવું ? પ્રેમીએ તે] નિશદિન ધિગધિગતે અંગારે મળવું, અળ્યોા ખળ્યો હું તો આખરની વાર, કરી છેલ્લો પોકાર, પ્રીતમ હજી ના મન્યારે. અરે હમારા જોણુ સનેઢો મળે ખરોખરિ પળમાં, પ્રીતમ અધરામૃતને! કણુ મૂઝે સજ સુખ નિર્ખળમાં, મળ્યો મખ્યો એવો નહીં કોઇ યાર, ખબર લેનાર, પ્રીતમ હજુ ના મળ્યો પિયુ પિયુ પોકારંતાં સુણિને મધુર પપૈયા વન કાગળ કટકા કોટે બાંધી કર્યું ઉન્જડ મધુવન; સુથયો યુડ્રે! ન સટેશ લગાર, ગયા પષેયા હનર, પ્રીતમ હજુ નદા મળ્યોર, સુજ સમ દર્દી ખરી કોકિલા કરુ જગતત્તે કૂફૂ, પ્રિતમપદ સાચું ને જગ ફૂડું એમ દયાઈ કેકુ; રહ્યો રહ્યો કે।કિલાનો બહાર, મળ્યો નિજ યાર, પ્રીતમ હજુ ના ગન્ચોરૅ. ૨ગરગ ખેંચી તાર કરી પિયુ પિયુ પિસ ગાન કરંતાં, અતર વીણા નાદ કરંતાં પ્રિય સુજ મૂખ પરંતાં; નાગ્મો| નાગ્યો! કંઈ તૃત્ય અપાર, ન લાજ લગાર, મીતમ હજુ ના ગબ્યોરે. મજ્તું તતપર ઝાડ ઊગતાં મળ્યો બર લનાર, સુજ્શિર ડુખતરૂ ઉગી ગયાં ભળિ તન પ્રિગતે શ્નંગાર; કડોન કચેર ન અદર સુણુનાર, જઇ કરનાર, પ્રીતગ ઢજુ ના ગન્યે!ર. ખિરદ્ટ કદાપિ ભૂટ્યો! છે તો છે! ભૂલ્યો એ પ્રીતમ, શિતા ચિત કશિ મારે તેમાં હું નહિ ભૂલ્યો વચન; બુલ્યો ભુલ્યો! કંઇ નારીના પ્યાર, ન ધરી દરકાર, પ્રીતમ હન્તુ ના મળ્ચોરે. વિરડહુઅનળથી બળી પડું કંઇ શીતળ થાવા સરમાં, સરેવરે શકફ્રીકા પીકે જ્યું કે શરણ અવરમાં; બળ્યા બળ્યા કરૂં કાંઇ પોકાર, પિયુ પિચુના ઉચ્ચાર, પ્રીતમ હજી ના મળ્યોરે, દૃછિ કિરણુની કલમ લઈ ફંઇ ચિતર્યા થિત્ર હઝાર, પ્રિયતમ કેરાં પૃથ્વિપાટ પર પણુ સહું સરખાં ચાર; ક્ચો કચ આંસ્રુ અળતો સેં સાર, રૂધિર નયનધાર, ગ્રોતમ હજુ ના મળ્યોરે. પ્રેમ વસ્ચે। ત્યાં ભેદ કરે। છે પછી કશી છે રીસ? માછ સુકી ડુનિયાંને નામ્યું પ્રિય પદમંકજ શીય; સુકચો સુક્યો આ અખિલ સંસાર, મન ધરી '્યા૨, પ્રીતમ હજ્નુ ના મળ્યોરે.