જિગરતો ચાર જૂરો તો ખધેઃ સંસાર જૂદે છે, બધા સંસારથી એ યાર બેદરકાર જૂદો છે, અરે હું નાણુશે લજજત, પવિત્રીમાં પડી ર્હેર્તાં, ત્રિયાની પ્યાલિની મસ્તી તણે કંઇ ખ્હાર નૂદો છે. ગણું ના રાવ રાયાને ગણું ના અઆવબખિ ડુનિર્ચાને, પરંતુ જન અ પર પ્યારિના અખત્યાર જૂદે છે. * હુઝારા બોધ મંદીરા મર્ફીં નિત્યે ભલે થાને, અએેોદ મસ્તાનના ઉસ્તાદનો દરબાર નૂર છે. નથી તુજ બાપ માયો મેં અરે સૂર્ખા કહાં નિદે? સમજ રે બેસમજ કૅ પ્રેમિના આચાર જૂર છે. ખખષા પરકાર તોફાને ચઈ ચંચળ ચુકે નીશાન, અમાશા ચિત્તનો ચારૂ અચળ પરકાર જૂરો છે, & લિધો જે પથ તે હુ કૈમ ત્યાયું છો ભયો ડુઃખે, પ્રિયાના સ્હારિ ગ૨૯ન પર તો આભાર નૂર છે, ૫ ધડીશર બેશ અતલાયું ચશિખાવું શ્રમનો! જટ, અમા જાડૂગરાતો યારનેો બાઝાર જૂરો છે. શિખએે જે પ્રેમ પૂરે! તો « ત્ચળ અભેદ પામે તં, નથી ત્યાંપ્રેમ ન્યાં છે ભેદ શ્ર વ્યવટ જૂદા છે, થમે થીમંત ઈંદ્રાદિ યદી સુજ પંય પર જે, અરે એ ડીમિયાને થારને કંઈ બ્હાર નરો છે.
કરૂં શું મોત્તિમાલા હું અનૂપમ મારિ પ્યારીયે, કર્ચ નક્ષત્રના મારે ગળે શણુગાર જૂરો છે. ભલે છે માહરા પંથે ખધા એ ડુઃખને રેખે, સતને તો! સૂખસાગરલ્હૅરિનો કંઇ બ્હાર જૂરો છે. ચચેો। જે પ્રેમમાં પરે થચે છે સુધ્ત સર્વેથી, મહા મસ્તાન જ્ઞાનીના મગજમાં તાર જૂદો! છે, નજર મારી પ્રિયા વીના ન દેખે કંઈ જગત આખે, બિનાના ખંધકારી પ્રૅમનો તો યાર જૂરો છે. શુક આદેશ છે અમને અવળ પંથે પડયા જઇએ, ડુનીઆથી પછી આ બેદશ્કાર જૂદા છે.