એવો તે શું પ્રેચો મોહન મંત્ર સલૂણા સાનમાં, પ્રૌઢ પ્રેસિની પરમ પ્રેમગતિ આવિ રહી અવસાનમાં. રૈવદશા વિષરિત વિરહીને તોચે તું નહિ સાનમાં, ગુણુ ગરવીલી એમ ન રહિચે નિત્ય મગજ મસ્તાનમાં. મેમવીર ! મે ધીર ધરી'તી ભરિ સ્ુજ હૃદયનિધાનમાં, લૂંરી ગઈ લખલૂટ લુંટારી દગલખાજ બેભાનમાં. વ્યાધ કરી વધ લહે ખખર વધની એ દયા જહાનમાં, પ્રાણુ પારધી પ્રાણુ પરહરી પડયો સુકે સમશાનમાં. હાળારળથી હઝાર ગણું વિષ ભર્યું કટાક્ષ ફૃપાણુમાં, ગ્રેમદાવ રમતાં રતે માચૌ ઘાવ પડવો મેદાનમાં. ચપલાવત ચંચલ ચિત ચમકે ચમકચમક ચહુવાનમાં,
પણુ કચમ પ્રેમિ રસિક જન ડલે ભૂતને નીજ નિશાનમાં. મધુર મધુર વચનાવલિ ધિરશિધિરિ પ્રવેશ કરતી કાનમાં, સગજ કરી મસ્તાન ભમાવે શણકારે બેશાનમાં. સાહનમય સુખ મરકલડે હું ભસું જ્મર ગુણુગાનમાં, અધવચ ન્રૂઢે તાર મનસ્વી વીણા ભરિ શુલતાનમાં., ઘડિ ઘડિ રીસાવું પ્યારી સ પ્રીત રીત નાદાનમાં, કાચું દિલ પ્રેમ ન જીરવાયે ક્જેતિ આખિ જહાનમાં, ૯ચદન શિશિર સમેોવડ સ્પર્ષે મળે ન્ે તનડે તાનમાં,
ઝાણુ કે કરબાન સલણી નવલ રગ સસ્તાનમાંદિલડાની ગતિ કેણણુ કળે રે તુજવિણુ દુઃખનિદાનમાં, સજન સનેહી છતાં જરો શું દિતદિન સ્ુજ કકલાણમાં, સ્નેહ અતીશય સંકોરે બળ લનડે વિરહમુષાતમાં, ખબરદાર સંભાળ લહે તન દ્દરાગ ન લાગૈ વાનમાં. શરદ શર્વરી સમો! ક્ષમાકર કપાલ કર્સુર વાનમાં, આવ તાવ ચોટાડુ' ચતુરા મઝા નહીં તોફાનમાં. અલક છુટા અલબેલા નાંખો ગરદન ગૌર મહાનમાં, તેહ ભરે નયણે નિરખણું અલબેલિ અલૌકિક વાનમાં, ! સુણુ। ઘડિક દિલડાના દુખની રહો ન પ્યારી માનમાં, વરસાવવા અધરામૃત હેલી ૧ રમે ચુણુગાનમાં.