ફૂટ ! સૂર્ખની મૂ્ખાઇને તો વખાણુ ઝાગુ હું શુ કરૂ ? દિલ દગ્ધને દલી કહે એ ડ્ુ*ખને હુ શુ કરૂં? અમે પ્રેમપથી નેગિડા, અનુરાગ ખાગ મહીં વસ્યા, શ્રુતિ શીર મૂકી પાય પછી વીવેકને હુ શુ કરૂ? ૨ુખ સર્વ દારૃણુ ટાળિચે, પ્રાણદીપ જાતે! બચાવિચે, પણુ મૂ્ઝની મૂર્ખાઇના ન ઉપાય તે હુ શુ કરૂ? કહા પ્રેમ દુર્લેસ તાહરા કહા આ ખછધુ ગાડુ જગત, મદમસ્તને રે શિખામણ્, એવા મૂળને હુ શ કરૂ? તવ પ્રેમ તલ્ષિન સર્વ વસ્તુ વિષે વિલોઝુ હુ તૃજને, ભરછક છક્ઠેલો રોડુ, સતા દુછ્ને હુ શુ કર્? મુજ મસ્તને ખનરે કયમે દોઢડાહિ ફ્ુનિયાની સહે, “અપની વિચારે ન ઔરકી લે સીર, તેને હું શુ કરૂં? શુ મને સમજાવશે કાજી પુરાની વેરિયા, ખાળી સ્રુકયા ફૂરાન વેદ પ્યારી પછિ એ હુ શુ કરૂ? કલુ વાર વાર હઝાર કે, નથિ “નીતિ” પ્રેસિના કોષ મા, સમજે નહીં સમજાવિચો એ મૂખને હ શં કર્? મસ્તાન આણું જગત મદિરાપાનવત્ત ઝાઝુ ઘુમે, રાબળે ડહાપણુ મસ્ત આગે તેમને હુ શુ કરૂ? સુરિ પાત્ર અતર ઉન્વળે રગી મરદીરા પ્રેમને, સસ્તાન પાને સર્વદા, સડિયક સદિરા હુ શુ કર્ વ્યવહાર વિઘા શાસને પૂરાણુ દર્શન ડં ભણચે, છલ કુરાન શષ્ચે! તથાપી તેમને હું શું કરૂ ? ભવસાગર તોફાન વાયૂ ગર્જના ઘમવેોરમાં. ઉપકંઠ બેસિ હસે ટિટોડી તેહને હું શું કરૂં જાય મૂરખ ના સિધે, સજ પંથમાં દછી કરે, નહિ યાંહિકો નહિ વાંહિકો થાએ પછી ડું શું કરૂ ? સુજ પંથ ૬ુ'ખલર્યા મળે, પથુ સૂખ તારા અધરતૃ, લાલચભથો મારગ અવળ લીધા પછી ડું રું કરૂં ( જહાં મૂર્ખ ટોછું તાળિયો! ફૂટે તહાં મસ્તાન થા, શં કરં હું ચું કરૂં? કરૂં ઝૂ્ઝઝુખદ્ચત અરૂં.