ઉડા નાદાત મન ખછુલખુલ, રહે ચુલઝારમાં ના ના, વટ્દાાઇ એક પણુ ગુલની દિઠી ભર પ્યારમાં ત! ત), સુણાવો ગાનની તાનો જઇને દ્વાર દદીને, અરે ખેદદટિંના દર્ટે રહો દ્રરકારમાં ના ના. રહો જયાં ચંગ ને ઊપંગ વીણા નાદ વાજે છે, ઘડી આ બેવફાઈના રહે! દરબારમાં ના ના, કદાપી રાતભર રો તું સહી રારદી ગરીબીથી, પરંતુ બાલ એ પ્યારે જુલમગારે દિધા ના ના, સુકાચે તાહરૂં ચુલઝાર પણે જે શ્રીષ્મ આવે છે, પ્રજળરો વિશ્વ ષહ્ઠીથી, રહે તુજ પાંખડી ના ના. સકે।મળ પાંદડી ઊપર ઉન્ડાં અગ્ની થકી તારાં અરે અક્સોસ આંસૂએ અસર કાંઈ કરી ના ના, અબોલા પ્રીતમે તારી દશા કેવી કરી શારી, કરૂણાયી રડી ગાતાં નજર કઇ કરી ના ના. છ સુની થઇ ચઢયો દ્રાર અરે તે દ્વારમાં તારી, કતલ કરતાં ખરે પ્યારે અસર કાંઈ કરી નાના, નથૌો અડકમાતું ચૂ'ટાતું ફરે ફેરા તું પછવાડે, ગરીબીની સુમાનીએ ગરજ કાંઇ પરી નાના, અરે એ પ્રીતર્માં આખર મ પ્રોતમ પ્રેમિ પરખાગ્ને, જસે શુલબેષ વન થારો રુજર અંદર યચે ના ના. રૂવે તું રાતમાં ન્ધારે હસે ત્યારે ગુમાની ગુલ, અરે એને દિલે દેવે દ્યા પૅદા કરી નાના. ૧૧ સુગંષો વાસમાં ઊદા૨ મક્ત છે જન્મથી તેમાં, ન ખાકી બોલની રાખી કૃપણુતામાં જરા ના ના. વિધીના ઊલટા એકે સુવણું કયાં થકી સુરશી ? તને કોમળ અહે મન કેરિ કોમળતા કરી નાના વળી ને એ સ્હવારે સર્વે અગાઅંગ ખિલવીને, જઇ ડરશે બિજે હાથે વફાઈ કંઈ પરી ના ના, ભળાપા ઘાઇનાથી રાતભર રાકાપતી ઠહાઝયો, સગ્ુદ્રે જઇ પઠચે! શીતળ થવા શાંતી રહી ના ના.