પ્રોમ ધખે, ને ધરણી હૉંફે, માડીનાં સૂકાય હૂ, અંતરના ઊકળાટ વધે, તે ગરજી ઊઠે જુદ્ધ,
એ રે! ગરજે કાળાં જુદ્ધ, અમીકૂપી લઈ ઘૂમી વળે ત્યારે હૃદયવીર ! પ્રખુદ્ધ.
એધારઘેરી અશ્ધી રાતે ખૂઝ્ડાય દીવા વીર! દશ દિશાથી કૂંકાય ઘેરા સોતના શીત સમીર,
એ રે | કાળના શીત સસીર, ઉરેઉરે ત્યારે દીપ પેટાવેો! ચેતનાના સ્તેહેવીર !
માનવતા ઉર ત્રાસી રહી રણુ-આંગણુ-શેશિત-ક્ુખ્ધ
વીર ઊઠી આજ લડી લે! ત્યારે જુદ્ધની સામે જુદ્ધ । એ રે! જુદ્ધની સામે જુદ્ધ. |
ઘરેઘરે વીર ગાંધી જગાવો, ખારણેખારણે ખુદ્ધ !