તિસિરના રવસૂક નિમંત્રણે, રજનીને રસઅંગુલિદશીને, કુટિરદ્રાર તજી પગલાં શરું તુજ ભણી પ્રિય સાગર | આજ હું.
ઝરણુભોામ વિષે જનમ્યો હતે, સરિતસૈગતિમાં ઉછયોૉ હેતો; ઉઘડી કોમળ કાલ જતાં ઉરે જલધિના સહચારની વાંછના.ગરજતાં ગીત સમ્સુખ હું ધરૂ હૃદયની મૃદુ ઊમિલ મૂકતા.
છા જ
હો પણે કેઈ ફ્રેનિલ વીચિએ ઉ
છળતી, હસતી, મદ-ડોલતી, અતિગભીર ધષપે તમ ચીરતી અદય ભીષણુ દંતુશળેો સમી.
મૃદુલ નીરવ કંપતી ક્યામિકા,
ધવલતા નિરખી જલટ્ટેનની.
સહી જતાં નવ સાગરકૂરતા
ડંગ ભર તહીં હું ય કુઢી ભણી.
કુટિરદ્રાર કરી દઉં ખંધ ડું વિર્મવા જરી સ્વપ્તની સોડમાં તિમિર ત્યાં દઈ સાદ પુકારતું, શ્રવણુમાં સ્વર મંદ ભરી જતુંઃ
“વિપુલ વિકશ્વવિરાટ કરાલતા ધડકંતી ઉદ્ધિ તણી ઊમિએ. વિર્મવા પળ એહ હયા પરે કંઇક વાર વિંધાઈ જવું પડે.
સહું અસે નિશનાં તમપુંજને હૂંદયઘાવ બધા ય કબૂલ છે.
તિસિરના જગ પે પડદા ઢન્યે, રજનીનાં જલ પે નયને નસ્યે, ૧૦ ઉર ચહું તવ આજ પિછાનવી ગઢુન ગીતગભીર કરાલતા, ર્ યુગલ"કેોઇ નથી અહીંઆં હવે, ૧૯% અનિલ વેળુ ટુંકી પગલાં ભુંસે; શમી ગઈ કહીં ચે રસગેઠડી,, વિર્સી સાગરના ગરવા વ૨વે,
કઈ નથી વદયડું, નથી સમાગડું ! વદીશ તે। ય થશે ગીતલીન સૌ !ઉર્ ચિરાય લલે પવલેમિએ ! નવ થશે કદિ ચે પુરું મૂલ એ.”