શિયસંસ્મૃતિ * કૂતવિડંબિત*
થિજી ગયેલ સુઅશ્રુકગા સમા તિશતણા ચળકે નભતારલા; નિરખી અશ્રુની અક્ષરસંહિતા ઉરની એકલતા ઉછળી પડે.
તિસિરનાં રસગાઢ તુક્રાન તે હૂંદયનાં પડશું અતિ આથરે; તદપિ પાંપણુ લેશ ન ભીંજતી વિવશ અશ્ર ય અંતરમાં રડે.
તહીં જ અશ્રુની નિર્મળી ડોળતી પ્રિયતણી સ્મૃતિ સંચરતી ઉરે; સળકતાં જળ, બંધન તૂટતાં, ઝરણી આંસુતણી મધુરી સ્કુરે.
હૂંદથ પાંપણુઃબંજલિએ વહી સરલ પૂજી રહે પ્રિચગંસ્મૃતિ.