પંપાસરોવરે ખીલ્યાં'તાં પોયણાં પાશષપાશ પાણીડે હોંચતાં જી રે; હું ચે ખૂણે એક ખીલ્યું'તું પાયણું ચેતન કુવારી રસ સીંચતાં જી રે.
પંપા ને શખરી બે સરખી સાહેલડી શખરીનાં નીરતીર બેસણાં જી ર; આંસુનાં આસખુંદ વીંટયાં એને ય બે પાંપણુને પારણે પોાયણાં જી રે. અસે નીંદરિચે સૂરજના ઘેનમાં એની ખિડાય ના પાંખડી જી ર્ે! અમે સૌ ઝંખતાં વ્હેલી વિભાવરી ઝાની એ દેખતાં વાટડી જી રે?
ઊગ્યા ત્યાં ચંદ્રમા ને સૌ ચે હસી પડયાં, શખરીના ચંદ્ર-રામ ના?વિયા જી રે; નયણાંનાં નીરમાં આછેરાં હીલતાં એનાં બે પોયણાં રોતાં જી રે.
શખરી તો સારે બોરબેોર આંસુડાં સારે ખોખે ય બે વેરતાં જી;સવી ચૂ્ગતા આવે ત્યાં હુંસલા દેડાતાં પારખે માતીડાં જી રૈ.
પંપા સરેવરે ખીલ્યાં*તાં પાયણાં શખરીને ઔરભે સીંચતાં જી રે. હું ચે ખૂણે એક ખીલ્યું'તું પોયણું શ્ાંસુ ખર્ચે નેણુ મીંચતાં જી રે.