શ | સુગતરસ્યા જગકંઠે ! જરી તું પુકાર કરજે ધીરે, આ જાગી જરે અંધાર વિંધાતાં તવ રવ-કંપ-સસીરે, જ ્% જે ! નિશા ન ઝખક્ટી જાગે ! ને થાતાં પુનઃ પ્રભાત સ્વજત સ્રુજ જીવનભેટ ત માગે !
હું જાણું તારી તરસ, કરું છું ભીષણુતમ તૈયારી,
તું ધીમે સાદ પુકાર, ક્યારની સુણી મૈ કરુણુ સિતારી. જે | જાગી જશે સ્ુજ માતા |
નિજ અંગ પછાડી પંથે મારા ચરણુ રંગશે રાતા !
પ અહીં કને સૂતા શ્ુજ પિતા જાગશે, ભાઈ અને ભગિની સુજ માર્ડ રોકશે, વહાવશે સૌ આંસુ તણી ઝરણી.
શે।રથી ઊઘડતાં ખારી, 1૦ ઉરદીવડે સ્તેહુ પૂરંતી રડશે કંપતી કોક કુમારી.
તુજ સૂકો ઘર્ઘર સાદ પસારે ભયપગલાં સંસારે
સ્ુજ ભેરુ ખની સાશક ઝંખશે મતે ઉભે! ભવઆરે, શૈ શેષ તને ભારી ? !
શે ટૂર થશે ? સ્ુજ કને માત્ર નાનીશી જીવનગારી,
શે! શોષ એવડો ? ઢન્યાં અનતર્ગેળ શૈણિત તવ પેઢાળે, કેઈ સનત અને પયગસ્ખરતાં, શહિદ્વોનાં પ્રેમઉછાતવ શમતી પૂણુ પિપાસા ! જ રૂ ૦ નિ ને, તો ય ઘડીક પણુ શમાવું એવી અંતર સુજ આશા.
જીગજુગતરસ્યા જગકેઠ ! જરી ત ધીરે સાદ સેુકારે
હું આવ્યો, આવ ક આ ડુજ શેષ જતી પી અંતરથી રેલું જીવનધારા.