હમારી પીછાન
હમે જોગી બધા વરવા, સ્માશાનો ઢુંઢનારાઓ;
તહીંના ભૂતને ગાઈ જગાવી ખેલનારાઓ !
જહાં જેને કરી મુર્દું કબરમાં મોકલી દેતી,
હમે એ કાનમાં જાદુ હમારું ફૂંકનારાઓ !
જહાંથી જે થયું બાતલ, અહીં તે છે થયું શામિલ;
હમે તો ખાકની મૂઠી ભરી રાજી થનારાઓ !
જહીં જખમો તહીં બોસા તણો મરહમ હમે દેતા;
બધાંનાં ઈશ્કનાં દર્દો બધાંયે વ્હોરનારાઓ !
હમે જાહેરખબરો સૌ જિગરની છે લખી નાખી;
ન વાંચે કોઈ યા વાંચે : ન પરવા રાખનરાઓ !
ગરજ જો ઈશ્કબાજીની, હમોને પૂછતા આવો;
બધાં ખાલી ફિતૂરથી તો, સદાયે ન્હાસનારાઓ !
જહીં સ્પર્ધા તણી જગની દખલ ન પ્હોંચતી ત્યાં ત્યાં,
જમીં ને આસમાનોના દડા ઉડાવનારાઓ !
ગમે તે બેહયાઈ ને દઈ માથું ધરી ખોળે;
હમે આરામમાં ક્યાંયે સુખેથી ઊંઘનારાઓ !
સનમની બેવફાઈથી નથી સુખ કાંઈ એ ડરતાં;
હમે જાણ્યું, હમે માણ્યું, ફિકરને ફેંકનારાઓ !
જખમથી જે ડરી ર્'હેતાં વગર જખમે જખમ સ્હેતાં;
હમે તો ખાઈને જખમો ખૂબી ત્યાં મનનારાઓ !
બની ઉસ્તાદ આવો તો થશો આંહી તમે ચેલા;
મગર મુરશિદ કરો તો તો હમે ચેલા થનારાઓ !
અમારાં આંસુથી આંસુ મિલાવો, આપશું ચાવી;
પછી ખંજર ભલે દેતાં : નહીં ગણકારનાઓ !
૧૪-૧૧-૧૮૯૭
