ખતા નહીં જાતી
પેદા થયો ખતા મહીં: ખતા નહીં જાતી;
પેદા કરી તકદીર ના તદબીરથી જાતી!
મગર ખતા તકદીરથી સનમ! સદા તું દૂર;
આશક તણી તુંથી ન ખતા શું ખસી જાતી!
હિના ફરે તુજ કદમની, સનમ ! ચમનમાં રોજ;
હુંથી ગુલે ન ખારની હારો મગર જાતી!
તું ફૂલથી કાંટા, સનમ! ચાહે તો કર દૂર;
તુંને મગર તકલીફ એ આપી નહીં જાતી!
કાફર દિલ આ તો કરે, સનમ! લાખ તકસીર;
ત્હારી મગર યાદી વગર ઘડી નહીં જાતી!
એ યાદી પર તું, સનમ ! કરે રહી છે મહેર;
તું આવતી પણ બુલબુલે ગભરાઈને જાતી!
તું ચાહે તો શોર એ કરે ઇશારે ચૂપ;
તુંથી મગર રહમ અને શરમ નહીં જાતી!
મ્હારી નાદાની અને ત્હારી લિયાકત, યાર!
તેમાં દીદારની ઘડી લૂટાઈને જાતી!
ખાર અને આ શોર ત્યાં તું બુરકામાં આવ;
ત્યાંથી મગર એ શિકલે ગુલ જોઈ નહીં જાતી!
આશક આલમમાં ભર્યું સનમ! બધે ત્હેં ઝેર!
ચૂમે ન તું ત્યામ્ ઝેરની તાસીર નાજાતી!
લાખો, સનમ! તુજ ફરકતા પલ પલ બોસા કાજ;
આ બેગુઝુ પણ શિકલ ના ધરી ત્હને જાતી!
ખતા કરી ભૂલું ખતા, સનમ! હજારો વાર;
ભેટતાં તુંને મગર ના એ ખટક જાતી!
તું તો યારીનો સદા, સનમ! ધરી રહી હાથ;
આ હાથની રેખા મગર બૂરી નહીં જાતી!
કેમ કહું તુજને ઝતા કરવાને મુજ સાફ?
આ હાથની એ હાથથી ધોઈ નહીં જાતી!
કિસ્મત જામે શરાબનું ભરી શાહી ત્યાં મ્હેં જ
કે ચિલ્વનો માશૂકની ચીરી નહીં જાતી!
ના તાકાત મળે, સનમ! ના કિસ્મત પલટાય;
કમબખ્ત આ જુદાઈ તો ન કયામતે જાતી!
૩-૮-૧૮૯૯
