અંધારી મદદ

કેડચ'દે જે તીર ફે“ક્યું' તે બરાબર એના નિશ।નને % વીંધી શક્યું હતું.

કાતિકસ્વામી હોડીને સામે કાંઠે પહેંચાડી, ૨!%કુમારીની વિદાય થવાની *રાહ જેતો ઊભે રલો સતો. રાજકમારીની સવારી એણું ધાર્યા કરતાં ડાંઇક વધારે ઝડપથી ઊપડી ગઈ. એ સમજી ગયે! કે જયસિ'થની હાજરી આને માટે કારણુરૂપ હતી. રાજકુમારી ગયા પછી પોતે જે સાંભળ્યું હતું તેના ઉપર મનન કરતે! એ શરીરને જરા લૃછવા ને ધોતિયું નિચોવી કાઢવા કાંડે ઊભે! રહો.

પરતુ એટલામાં જેમ ઊડતો બાજ આવે ને ઝડપ મારીને ચાલ્યો! રય તેમ એના ખભાને છરકતું કાંસંકે ચાલ્યું ગયું. તેણે સહેજ ખભા ઉપર હાથ મૂકયો. તે ચમકી ગયો, ખભામાંથી લોહી વહેતુ' હતું. સામે કાંઠેથી કોઇકે એને બરાબર લક્ષીને તીર માથું હતું” તે પોતાને ભય સમજ ગયે. પેલે અધ ભાનવાળે માણુસ હવે જેના જેવામાં આવ્યે હેય--%ે તેણે કાંઈ વાત કરવા જેટલી સસ્તા મેળવી હેય--કે પછી કુમાર જયસિ'હના કોઈમાણુસે નણીજેઈ ને. ને આ 11 તીર્‌ રેક્યું. હોય--ગમે તેમ હોય, પણુ હવે એક ક્ષણુ પણુ આંહી' ઊભવું એને સલામત લાગ્યું નહિ. તે ત્વરાથી દોડીને પાછળના ઝાડની ઓથે આવી ગયો, એટલામાં એને ધામાં બળતરા થતી લાગી, એને ડર્‌ લાગ્યો કૈ કેઈ એ વિષસી'ચેલું તીર માયું" છે. પગમાં કાંઈક અટવાતાં તે નીચા વળ્યો--તેો પેલું તીર જ ણાથમાં આવ્યું ! ઝેરસીચેલું તીર જણાતાં કાતિકેના હાંજ્ન' ગગડી ગયાં. એને લાગ્યું કે એનું મૃત્યુ આંહી જ થશે તો દામે।દરતી આખા અવ'તીમાં મસ્કરી થશે. તે ઝાડને ઓથેથી નીકળાને રસ્તે પડયો. એ પૂરાં ખે ડગલાં પણુ નહિ ગયે હેય, ત્યાં કોઇકને પાલખી નીચે મૂકતાં--ને ડેઈકને પાલખીમાંથી ઊતરતાં એણે નેયાં,

“ગયાં લાગે છે ! આપણે મોડાં પડયાં !' કાતિર્ષક ચમકી ગયે. કેઈ સ્રીનો મધુર અવાજ હતે.

' ચાલે થયું--સામે કાંડે નથી એ તો ખાતરી હતી--હવે આ કાંડે પણુ નથી એ ખાતરી થઈ. આપણું પણુ મળાને તો જે કહેવાનું હતું' તે તો થઈ ગયું છે. કુમાર જયસિ'હ સાથે નાહકનુ' ધર્ષણુ ન થાય માટે વેળાસર શપડવાની વાત કરવાની હતી, ત્યાં એ સમજ ગયાં લાગે છે ! આંહી--કોણળકતી હોડી જેવું પણુ પડયુ' છે ને ! '

પાલખીવાળા આગળ આવ્યાઃ “હા બા, જઈની હૈડી તો છે!”

કાતિક ઝાડ પાછળથી નીકળી આવ્યોઃ “3મ? તમારે હોડીમાં જવું છે ?'

“ના, જવું નથી, પણુ આ હેડી તુ લાવ્યો! ?

“હા, કેમ ?”

“ સામે કાંઠેથી ? '

જ

“અદર કેણુ હતુ?”

“અ'દર રાજમુમારીખા હતાં-ને જુઓ, એ માટે આ પારિતોષિક પણુ મળ્યુ' છે ! '

પેલી ત્રી આગળ વધી. ખભા ઉપર્‌ વહેતું લેહી જઈ એ છળી ઊડી : “ અરર ! આ કેણે કર્યું છે ?

“કયું ગમે તેણું હોય--' કાર્તિકને લાગ્યું કે એના ઉપર ઝેરની અસર થતી લાગે છે.

“કયું ગમે તેણે હેય--પણુ ઝેર--ઝેર--ડ'ખીલું ઝેર ભર્યું છે !”

પેલી સ્ત્રી ત્વરાથી પાલખીવાળા તરફ ફરી : “ અલ્યા, જલદી કરે--આને ઉપાડી લ્યો. તું ક્યાંના આંહીને। છે ? '

“ મને તો! રાજકુમારીબાને આ કાંડે લાવવા કઈ પકડી લાવ્યું, હું પાસેના ગામડાને છું. '

“તારું નામ?”

“ મારું નામ. . . મારૂં નામ,' કાતિક નામ આપવાની મૂ'ઝવણુમાં પડી ગયે: “ મારું નામ સોમપતિ. '

“ચાલે! ત્યારે, એક સોઉમપતિ તેલી અમારી પામે રહૈ છે. તુ' ખીજે. ' ર

સૈનિક છે ?' પેલી સ્ત્રીએ કાતિકને અ'દર્‌ બેસારી છેડ કાંઇક વાત કરવાના હેતુથી કલ્યું. ર

પાલખી ચાલતી થઈ કાતિકે જવાખ થાઇ ર ' હા--પણુ ધા ઝેરી છે. ઝેર નહિ ચુસાય તો નહિપહાચાય--આ... હા...!' તે પાલખીમાં જ ઢળી પડતે! લાગ્યો.

વિચાર કરવાને વખત ન હતો, ક્ષણુનો વિલ'બ થાય તેમ ન હવું. પેલી સ્ત્રીએ ત્વરાથી એના ધાનું ઝેર ચૂસવાનુ' શર કરી દીધું. તે ઝેર્‌ ચૂસતી ગઈ ને થૂ'કતી ગઈ.

કોઈ મધુર સ્પર્શથી આનદલીન હેય તેમ કાતિક ગમાં પડષો ર્યો.